ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΙΑ – ΓΕΜΜΟΛΟΓΙΑ:
Είναι οργανικό υλικό. Θεωρείται κρύσταλλος αν και στην πραγματικότητα είναι ρητίνη (ρετσίνι) κωνοφόρων δέντρων που κατέληξε να γίνει απολίθωμα. Έχει σκληρότητα 2,5 και είναι ο πιο μαλακός από όλους τους ημιπολύτιμους λίθους. Στο εσωτερικό ενός γνήσιου κεχριμπαριού συναντάμε και άλλες οργανικές ουσίες όπως, τρίχες, κόκκους χώματος, απολιθώματα φύλων και έντομα, στοιχεία πολύ χρήσιμα για τους παλαιοντολόγους.
ΧΡΩΜΑ:Κίτρινο, χρυσαφί, κόκκινο.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ:
• Το ήλεκτρο προέρχεται από το «ήλιος» και το κεχριμπάρι από το «κεχρί».
• Για τη δημιουργία ενός φυσικού κεχριμπαριού, μπορεί να χρειαστούν εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια έτη.
• Οι Έλληνες έλεγαν πως το κεχριμπάρι προέρχεται από τα δάκρυα των Ηλιάδων, των θυγατέρων του ήλιου και αδελφών του Φαέθωνα όταν θρηνούσαν για το άτυχο αδελφό τους που κεραυνοβολήθηκε από το Δία όταν οδηγούσε το άρμα του πατέρα του.
• Ο Σοφοκλής έλεγε πως είναι δάκρυα παράξενων πουλιών που θρηνούσαν το θάνατο του ήρωα Μελέαγρου.
• Οι Σλάβοι λένε πως είναι τα δάκρυα της θαλασσινής θεάς Γιουρατέ που κλαίει το νεαρό ψαρά Καστίτη που χάθηκε μαζί με το υποβρύχιο παλάτι της από τους κεραυνούς του θεού Περκούνα.
• Ο Έλληνας σοφός Νικίας σύμφωνα με τον Πλούταρχο πίστευε πως ήταν ο χυμός των ακτινών του ηλίου που έπηζαν καθώς βουτούσαν στη θάλασσα και στη συνέχεια ξεβραζόταν στη ξηρά.
• Ο Θαλής ο Μιλήσιος ανακάλυψε την ιδιότητα του να φορτίζεται ηλεκτρικά και από αυτό πήρε το όνομα του ο ηλεκτρισμός.
• Οι Άραβες το έκαιγαν ως θυμίαμα όταν προσεύχονταν στον Αλλάχ.
• Το περίφημο «κεχριμπαρένιο δωμάτιο» του Φρειδερίκου της Πρωσίας 1713 χαρίστηκε αργότερα από το γιό του στο Μέγα Πέτρο και μεταφέρθηκε στη Ρωσία. Το 1945 τα γερμανικά στρατεύματα το διέλυσαν και το πήραν, από τότε αγνοείτε η τύχη του.